شاهکار معماری ایران

معماری: مهندسان مشاور معماری و مرمت زندیگان

سال: 1385

موقعیت: ایران، تهران، پاسدارن

همکاران: محمدرضا نیک بخت٬ شهرام بهزادیان٬ بهزاد حیدری

از زبان معمار:  این ساختمان در قالب برج باغ طراحی شده است. به همین دلیل و بر اساس ضوابط، در سی درصد زمین امکان ساخت وجود داشت که این سی درصد در قالب دو برج جدا از هم طراحی شد.

فضای باز میان این دو برج با یک پوسته ی نیم شفاف از فضای بیرون و بزرگراه جدا شده و در نتیجه یک فضای کنترل شده به دست آمده است. در پسِ این پوسته ی نیم شفاف، پله ای سبکی است که روی آن درخت کاری شده است.

به این ترتیب از محدوده ی بزرگراه، این لایه ی سبز از خلال پوسته ی نیم شفاف دیده میشود.                       

مسأله ی مهم این بنا محل قرارگیری آسانسورها و نحوه ی دسترسی به آن است. پلکان برج ها در هر طبقه با پل فلزی سبکی به یکدیگر متصل شده اند و آسانسورها در وسط این پله ها قرار دارد و دسترسی به آن از طریق همین عناصر سبک صورت می گیرد.

در نمای ساختمان تا طبقه ی دوم از مصالح عمده سنگ است، اما به دلیل ارتفاع زیاد، از طبقه ی دوم به بالا ازمصالح سبکی چون چوب، ورقه های فلزی و اندود ماسه سیمان استفاده شده است.

برای قطعات چوبی نما از TermoWood استفاده شده که چوبی صنعتی و فراوری شده است و در برابر عوامل جوی مقاومت زیادی دارد.

کارفرما: شرکت شیوا اطلس 

طراح: استودیو سرا 

گروه طراحی: علی قربانی، علی کشفی، عماد کشفی، پویا قلی زاده، احسان مسعود 

رندرینگ: عماد کشفی 

ماکت: موسی ربانی 

گزینه دوم استودیو سرا: برج های دوقلو

بر پایه ملزومات اقلیمی و محرمیت مورد نیاز هر خانه توده ساختمانی مجموعه به دو بلوک شمالی و جنوبی تقسیم شد. مجموعه از دید زیبای دریا در جنوب و کوه در شمال برخوردار است.

برای آنکه هر دو توده ساختمانی دیدهای مناسبی داشته باشند با شکستگی هایی در حجم دو ساختمان این هدف تامین گردید. دور تا دور بنا را نیز تراس هایی برای استفاده از نسیم و دید ساحل و کوه و همچنین جلوگیری از کج باران ها فراگرفته است.                                         

دسترسی های عمودی که شامل دو دستگاه آسانسور و یک پله ایزوله شده هستند، با فاصله های مشخص از یکدیگر قرار گرفته اند؛ به شکلی که در برج کوچکتر دو دسترسی عمودی و در دیگری سه دسترسی عمودی وجود دارد.

در هر طبقه پس از دسترسی های عمودی راهروهای عریضی وجود دارد که دسترسسی واحدهای مسکونی را تشکیل می دهد. طول راهروها از ۱۲ متر بیشتر نیست.                           

سازه ساختمان قابهای بتنی است که در برخی جداره ها به اقتضای فرم بنا تا ۵ درجه کج شده اند. ستونهای داخلی مجموعه که صاف هستند با قطر بیشتر ضعف ستونهای کج را جبران خواهند کرد.

گشایش هایی که در Platform اتصال دهنده دو برج قرار گرفته است از صفحات بتنی قطور می باشد که به صورت قوسی بار را به فونداسیون منتقل می کنند.

طراحی اسکله دریاچه آیزئو صد هزار متر مربع از این منطقه را به خود اختصاص داده که بیشتر آن سه جزیره و مسیر پر زرق و برق زرد رنگ را به هم مرتبط کرده و فضایی منحصربه فرد خلق کرده است.

دلیل مهم طراحی این مسیر به این شکل، ایجاد حس شناور و معلق بودن به بازدیدکنندگان بوده تا فرهنگ، هنر و اقلیم منطقه را درک کنند و پس از آن وارد نمایشگاه شوند. مسیر فوق عنصر ارتباطی بین جزیره و ساختمان ایزولا به سن پائولو می باشد.

تمام گردشگاه یک فضای 3 کیلومتری بر روی آب و ما بین کوه است که بصورت پیاده و با قایق به هم مرتبط شده اند. مسیر طلایی اسکله به خیابان های شهر هم منتقل شده تا عموم را به این جزیره کوچک جذب کند.

کانسپت اسکله شناور توسط زن و شوهری به نام های کریستو و ژان کلود در دهه 70 میلادی برای نمایشگاه های موقت مطرح شد. اما تا حالا هم مشخص نبوده که این دو نفر در مورد کدام دریاچه این طرح مفهومی را ارائه کرده اند، و یا کدام دریاچه برای طرح آنها مناسب تر بوده است.

ابتدا طرح اسکله 2000 متری بر روی دریاچه ریو دلا پلاتا آرژانتین در برنامه قرار داشت که از ایده کرستو و ژان کلود الهام گرفته بود، که انجام نپذیرفت. ایده فوق در یک جزیره مصنوعی در توکیو هم مطرح شد که مانند آرژانتین تحقق نیافته است.

علت این مخالفت ها جلوگیری از تولید هزینه های زیاد برای یک نمایشگله موقت در سال های گذشته بوده است.

طراحی اسکله شناور دریاچه آیزئو ایتالیا

در نوامبر 2009 طرح ژان کلود به تصویب رسید تا اولین کار خود را در ایتالیا اجرا کند. سال 2014 این دو هنرمند و تیم طراحی خود موقعیت مناسبی را در ایتالیا پیدا کردند تا بتوانند رویای خود را تحقق ببخشند. نمایشگاه فقط به مدت 16 روز دایر بوده و پس از اتمام تمام مسیرهای ارتباطی جمع خواهد شد.

متریال پل از مواد صنعتی بازیافتی تهیه شده است

آرشیتکت : دفتر معماری تداوم پویا – رضا صیادیان – سارا کلانتری

موقعیت مکانی : تهران

سال ساخت : 2009

مساحت : 960 متر مربع

این ساختمان در خیابان دستور ساخته شده است و دارای نمایی دو پوسته می باشد ، یکی شفاف که از شیشه پوشیده شده است، و دیگری نیمه شفاف و چوبی که قابلیت تغییر پذیری دارد و نمای پویایی را شکل داده است و حریم خصوصی قابل کنترل گردیده است، همچنین ساکنین می توانند میزان ورود نور را در طی روز تنظیم کنند.

تغییر ساعات روز از طریق سطوح نیمه شفاف با ایجاد سایه و تغییر موقعیت سایه‌ها مشخص می شود و  نما توسط ساکنین قابل تغییر می باشد ، این ساختمان در زمینی ذوزنقه ای شکل قرار گرفته است که در فرآیند طراحی به دلیل نامتناسب بودن زمین و شکل آن باعث ایجاد اختلال در طراحی شده است و شکست هایی در دیوار ها و سقف فضای داخلی ساختمان ایجاد شده است.

ایران - تهران - تهران میدان امام خمینی ، خیابان لاله زار ، انتهای بن بست اتحایه ، پلاک ۱۲ 

خانه امین السلطان مانند دیگر خانه باغ های دوره قاجار دارای اندرونی و بیرونی است که برای آن از دو جهت درهای ورودی و خروجی در نظر گرفته اند. بخش اصلی این خانه متعلق به دوره ناصری است که در طی زمان بناهایی به آن اضافه یا کم شده است. امروزه یکی از بناهای چندگانه که در شمال غربی مجموعه قرار دارد مربوط به دوره قاجاریه است …...